سرنوشت ِ دلنوشته ها و سر نوشته های هذیانی

شعر / نادر پور خانی

درطوفانِ دَوَرانی ِ حیات/

نشسته بر کشتی جبر /

به انتخاب و اجتناب /

می میرند : /

اوراقی که /

در دستانِ اختیار /

رویانده بودیم./

  اندازه های آشنا /

" ثانیه ها ،

  دقایق ،  ساعت

تا

 ماه و  سال "/

و قرینه های مکرر/

 پاره خط هایی/

 در ِ دو نقطه ی/

  " هست و نیست " /

_محوطه ی عمر را_/

 شناسه ی شناسنامه ها /

می کند مدام /

سر فرازی ها وُ

ُ سر فکندگی ها

ز کار نامه ی ایام/

با کام و نام و نان/

آدمها /

_ این جغدان ِ شب آشنای شما _ /

_ یک سو

 سایه های سنگین ِ سنگر های ستم را

 به چاه و چاله

می برند به جهل و کین_/

 دروازه های واژگانِ سرد و سیاه را/

سرخ /

با سرِ زرد/

 چار چوب می چپانند./

به چرخه ی تکرار /

کام و نام و نان/

" نفرت ، کین ، استبداد  و ستم "/

همه جا /

وارونگی ِ روز ،  زور

 _ بذر ِ شب های جهنم _

حتی/

فرشته را /

جهنمی  می کنند./

آن سو تر /

 در افقی دیگر/

" عشق ، عدالت ، کرامت و آزادگی " را

با سرهای ِسبز /

 بر دل های گرم  /

می گشایند./

آدمها/

_ آن پرستو های بهار آشنای ما _/

_ دگر سو ، رو به نور و مهر،

ماَمن ها می سازند.

 به معجزه ی عشق _

زمین /

سراسر/

بهشت  /

 عطرِ خوش می پراکند/

 همه جا /

 می نوازد ؛

 همه را /

آنچه گفتنش باید :

قطر ِ " خوب و بد"/

اتحاد و اتفاق ِ ریل زندگی ست!/

نه فقط

شیونِ لوکوموتیو  ها

خال و خیل ِ زندگی ست.... ؟!

درنگاه وُ

هوا وُ

نو تولدی دیگر/

پورخانی نیز  شاید /

 بی آنکه /

 پسرِ خان باشد/

نادر می شد.... ! /

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: